po co nam dorośli?! część 2

Ostatni weekend zdecydowanie nie należał do najlepszych... gdyby nie moja wychowawczyni w internacie to od niedzielnego wieczoru nie wychodziłabym z pokoju tylko się dołowała i płakała w poduszkę...

ale od początku. jak zwykle pojechałam na weekend do domu. myślałam że będzie fajnie bo z mamą zaplanujemy jakie dania zrobimy na święta i że z młodszym rodzeństwem ubiorę choinkę

ale napatoczył się taki jeden który potrafi rozwalić najfajniejsze momenty! zgadnijcie kto!

oczywiście mój nietrzeźwy ojciec. wspaniale! już nie będę się zaglebiac w szczegoly powiem tyle ze niezlą nam awanture zrobil w sumie bez powodu. bo se popił i mu się nudziło chyba. po czymś takim wszystkim odechciało się czegokolwiek i już do mojego wyjazdu w niedzielę atmosfera była mało przedświąteczna

więc ja się poraz kolejny pytam: po co nam dorośli? po co mi taki gość który nie potrafi docenic tego co ma tylko rozwala to ile wlezie? w pierwszym wpisie o dorosłych pisałam że potrzebny jest po to żeby pamiętała żeby nie zejść na dno jak on. ale i bez niego świetnie bym wiedziała że szkoda życia na taką patologię

a gdy nie pije potrafi być takim fajnym śmiesznym człowiekiem... kiedy szukałam fotek do tego posta to spodobało mi się najbardziej. chciałabym częściej widzieć takiego śmiesznego tatę niż pijanego ojca...

a tymczasem ja po tym weekendzie w domu czułam się tak

wychowawczyni w internacie zauważyła że coś ze mną nie tak jak przyjechałam w niedzielę wieczorem i wytłumaczyła mi to i owo i pomogła się ogarnąć

boję się że święta mogą wyglądać tak samo beznadziejnie albo gorzej i że nawet przyjazd mojej starszej siostry nie będzie mnie tak cieszył